Tekst

Relaties tijdens corona

‘Een lief vind je enkel als je je breekbaar opstelt.’

Je bent op zoek naar de liefde, maar corona steekt daar een stokje voor. Dat is een situatie die herkenbaar is voor veel jongeren. Ik contacteerde Flo Windey, te kennen van Club Flo op VTM, en de organisatie Awel om het te hebben over jongeren op zoek naar liefde in coronatijd.

Een prachtig scenario

Dansen, dansen, dansen. Je amuseert je rot. Plots voel je een wederzijdse klik met die ene persoon wat verderop. Een prachtig scenario waar velen naar verlangen. Plots kwam daar het coronavirus die die mooie momenten wegnam en het moelijker maakte om de liefde van je leven tegen te komen. Veel mensen hebben het daar lastig mee.

Alternatieven om te daten

Sinds corona ontvangt Flo meer berichten met de vraag naar hulp en tips om contact te leggen met mensen. Iemand toevallig tegenkomen en chemie voelen is voor velen lang geleden. Er zijn verschillende apps zoals Tinder waarmee je nieuwe contacten kan leggen. Maar wat doe je als je een klik voelt en wilt afspreken? Wandelen of videodaten zijn alternatieven, maar eerlijk, ze zijn niet echt ideaal. Urenlange boswandelingen en gênante videodates typen niet aan de mogelijkheden vóór corona. Ook  een one-night-stand is moeilijk aangezien je maar één knuffelcontact mag hebben.

Gevolgen binnen een relatie

Bubbels beïnvloeden het liefdesleven. Koppels die niet onder één dak samenleven gaan nu vaak sneller samenwonen, om te kunnen garanderen dat ze de liefde van hun leven niet te vaak moeten missen. Dat is een grote stap, maar zo’n overhaaste beslissing kan gevolgen hebben binnen een relatie. Van de ene dag op de andere zie je je partner zeven dagen op zeven, vierentwintig uur op vierentwintig. Je moet dan op zoek gaan naar een balans om eventuele ergernissen te voorkomen.

Als je als koppel niet in één huis woont kan het zijn dat de maatregelen afstand creëren en dat kan negatieve gevolgen hebben. Jammer genoeg zijn er hierdoor verschillende relaties gebroken. Ook Flo is tijdens de eerste lockdown door een break-up gegaan. Door werk en studies zag ze haar vriend minder en dat gaf perspectief. Gelukkig vertelt Flo dat ze in haar berichten meer positieve verhalen leest dan negatieve.

Een relatie kan je onderhouden door wat variatie te brengen in de activiteiten die jullie samen doen. We hebben het geluk dat er de laatste jaren veel gedigitaliseerd is. Er is vanalles mogelijk. Van webcamseks tot een Netflixparty of zelfs een podcast voor elkaar maken. Je kan het zo gek niet bedenken. Ook brieven schrijven of een mooie wandeling maken zijn old school opties die nu steeds populairder worden.

‘Durven toegeven dat je liefde totaal niet of juist wel nodig hebt,
dat vind ik schoon.’

Liefde is geen keuze. Maar je kan wel kiezen hoe intensief je op zoek gaat naar die liefde. ‘Er zijn mensen die de liefde gaan opzoeken, maar je hebt er ook die het afstoten,’ merkt Flo op. Mensen durven nu meer zeggen dat ze liefde nodig hebben of juist niet, zonder zich te laten meeslepen door het fabeltje dat een partner een noodzaak is. ‘Dat vind ik schoon,’ voegt Windey toe.

Wat als het niet lukt om liefde te vinden bij iemand? Flo raadt aan om erover te praten. Je stelt jezelf kwetsbaar op als je toegeeft dat het niet lukt om liefde bij iemand te vinden. Misschien herkent jouw praatpaal zich in jouw situatie en kan je tips krijgen.  ‘Een lief vind je ook enkel als je je breekbaar opstelt,’ citeert Flo.

Het gemis van affectie

Je kan in veel handelingen affectie herkennen. Een knuffel van je ouders, samen dansen op een fuif en nog veel meer. Voor sommige mensen is dat affectie genoeg. Dat knuffelen en dansen gebeurt de laatste tijd niet meer en als je alleen bent dan kan je een gemis van affectie ervaren. We leven in een wereld waarin er veel te doen is. Feestje hier, vakantie daar en plots viel dat alles weg door corona. Het gaf veel mensen de ruimte om na te denken over zichzelf en of ze nood hebben aan de affectie die is weggevallen. ‘Iedereen ervaart liefde anders. Vergelijk jezelf niet met de ervaringen of gevoelens van anderen want daar word je enkel ongelukkig van,’ besluit Flo.

Een hulplijn inschakelen

Het vinden van de ware is een lastige opgave. Velen hebben het er moeilijk mee en durven dit niet te delen met anderen. Wat je dan kan doen, is een hulplijn inschakelen. Dat kan bijvoorbeeld bij Awel. Via deze site kan je bellen, chatten en mailen met een vrijwilliger die luistert naar jouw verhaal.

Sinds de coronacrisis ontvangen ze meer en meer oproepen van jongeren die het moeilijk hebben. De stijging van de afgelopen maanden is hoger dan die van de eerste lockdown. Wat ze ook opmerken, is dat de leeftijdscategorie wat veranderd is. Vroeger bereikten ze vooral jongeren van 13 tot 16 jaar en nu bereiken ze er meer van 13 tot 20 jaar. Dat komt omdat studenten het ook moeilijker krijgen. 

 Je bent dus niet alleen. Iedereen heeft het nu wel wat moeilijker. Op het vlak van liefde, maar ook op andere vlakken. Praat, leer, relativeer en dan komt alles goed.

Flo Windey

When journalists become the story

Preventie is de grote basis als we het over veiligheid hebben. Dit is zeker belangrijk bij journalisten. De gevaren die bij dit beroep horen, worden vaak bij vele mensen onderschat. Het gebeurt veel dat journalisten op pad worden gestuurd voor de spannendste verhalen, maar wat als de journalist dan zelf het verhaal wordt?

Het verhaal boven het risico plaatsen

Je moet heel goed nadenken over het risico dat je loopt als je een verhaal wil vertellen als journalist. Denk geel goed na over hoeveel risico het verhaal waard is. Wanneer het risico groter is dat je iets overkomt en je een slachtoffer gaat worden, ga je best niet in op de opdracht. Als je er je niet veilig bij voelt, heb je altijd recht om te zeggen dat je het niet doet. We moeten alles inzetten voor de veiligheid. Te vaak zetten journalisten het verhaal boven het risico en daar loopt het mis.

“Ooit was er eens een gewelddadige aanval op een vrouwelijke journaliste. De redacteur had toen gezegd dat ze moest gaan. de journaliste ging helemaal allen naar een donkere gevaarlijke plek. Dat is niet de bedoeling.” Zegt Lucy Westcott, directeur noodgevallen bij Committee to Protect Journalists.We moeten redacties beter opleiden. Zij zouden sneller gevaren moeten kunnen inzien en zo voorkomen dat de journalist zijn/haar veiligheid op het spel zet. Wat is er belangrijker: het verhaal of het leven van de journalist?

“Een kogel kan je raken. We zijn geen helden.”

 Laura Silvia Battaglia al-Jalal, frontline freelance register

Geestelijke gezondheid

Probeer een moment te vinden om te rusten en te bekomen. Aan het einde van de dag zijn veel journalisten uitgeput en vermoeid. Er is geen tijd om op adem te komen. Dat is niet de bedoeling. Geestelijke gezondheid is het allerbelangrijkste bij een job als journalist. Dat geldt uiteraard voor elke job.

Vaak wordt het door de journalist niet toegegeven dat het werk te zwaar is. Dit gebeurt het meeste bij jonge beginnende freelance journalisten. Zij willen graag ‘ontdekt’ worden en nemen alle opdrachten aan, maar ook zij hebben recht om te zeggen dat ze een bepaalde opdracht niet zien zitten. Ook journalisten die al jaren in het vak zitten, hebben het hier moeilijk mee. Zij willen hun carrière niet op het spel zetten want dan zijn ze hun inkomen kwijt. Het is de bedoeling dat ook zij kunnen zeggen wanneer het even teveel wordt of wanneer het gevaar te groot is.

Cursus veiligheid

Niet alle redacties en journalisten krijgen een veiligheidstraining. Dit zou overal moeten worden gegeven. Als ze meer kennis hebben en weten hoe ze zich moeten gedragen als er iets voorvalt, dan gaat het aantal slachtoffers omlaag. Ze kunnen na zo’n cursus beter gevaren inschatten en kunnen voorkomen dat er slachtoffers vallen.

“Je gaat nooit alles leuk vinden en alles doen wat je wilt,
maar je moet zeker zijn van veiligheid.”

Gina Chua, hoofdredacteur Semafor

Journalisten proberen vaak het verhaal zo goed in beeld te brengen dat ze zo dicht mogelijk bij het gevaar proberen te geraken. Laten we de oorlog in Oekraïne als voorbeeld nemen. Er worden veel video’s gemaakt voor Instagram of TikTok waar je mensen bijna op de frontlinie ziet. Zo krijgen ze heel spectaculaire beelden, maar dit is enorm gevaarlijk. Je mag ook niet overal video’s of foto’s van maken en er kan altijd worden achterhaald of die beelden op je gsm staan of niet. Hierdoor zijn er al slachtoffers gevallen. Probeer dit dus te voorkomen en waag je leven niet voor een coole foto of video.

Is er na als die jaren al verbetering?

In de zaal zaten er heel erg veel journalisten die luisterden naar ‘When journalists become the story’. Op het einde waren er stellingen waarbij je je hand in de lucht moest steken als je er al mee te maken hebt gehad. Bij de stelling over geestelijke gezondheid waren bijna alle handen in de lucht. Dit betekent dat er nog niet veel verbetering is. Het is goed dat het journalistenfestival bestaat. Hierdoor wordt dit onderwerp naar boven gehaald en wordt het taboe hopelijk snel doorbroken.

Er waren ook een paar studenten journalistiek in de zaal. Aan hen werd gevraagd of zij op hun school informatie krijgen over de veiligheid van de journalist. Jammer genoeg hebben zij dat nog nooit gekregen. Ook de journalisten in de zaal zeiden dat dit niet in hun leerstof zat.

Conclusie

Als je je niet veilig voelt, ga niet in op de opdracht. Veiligheid staat boven alles. Als het risico het verhaal niet waard is, laat je dat verhaal best vallen. Journalisten kunnen ook even goed slachtoffer worden als de slachtoffers in het nieuws.

#ijf22